ออกจาก Comfort Zone

มีใครบางคนกล่าวไว้ (คนแรกเป็นใครไม่รู้?)
ว่ากันว่า "ไม่มีใครหรอก ที่จะประสบความสำเร็จ โดยไม่ได้ออกจาก Comfort Zone ของตัวเอง"
หลายคน ดิ้นรน ทำมาหากิน เพื่อความอยู่รอด ในชีวิต เพื่อตัวเอง ครอบครัว แล้วยังมีใครอีกไม่น้อย ค่ะที่ต้องใช้ชีวิตวนเวียนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทั้งที่ในใจ แอบมีเป้าหมาย ที่จะฝากชีวิตไว้ที่ไหนซักแห่ง
ที่ไม่ใช่ กรอบที่ตัวเองสร้างขึ้นมา หรือคนอื่นเขียนให้ :)
.
คำถามคือ ถ้าวันนี้คุณอยากออกจาก CZ ของตัวเอง
ไปทำไม <<<< เหตุผลที่มากพอที่จะกล้าทิ้งความปลอดภัย ความกลัวฯลฯ
เพื่ออะไร <<<< เป้าหมายที่มากพอที่จะเป็นแรงกระตุ้นกล้าถีบตัวเองออกมา
แล้วจะไปไหนต่อ?   <<< การวางแผนที่ชัดเจนพอ ที่จะทำให้เราพร้อมจะเดินไป
.
เพราะบางครั้ง  การที่เราก้าวออกจาก CZ มันอาจจะทำให้เรามีโอกาสที่จะเห็นอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป เราอาจจะเป็นคนใหม่ ที่ดีขึ้น ดีกว่า ที่เป็น
แต่!!!
ถ้าเราไม่รู้จักที่จะเรียนรู้  "วางแผน" ก่อนจะก้าวขา มันก็โคตรเสี่ยงเหมือนกัน
ว่ามั้ยคะ?
.
.
สมการสำหรับหญ้า วันนี้ เผื่อเป็นประโยชน์ดีๆ ไว้สำหรับใครหลายคนที่มีแนวคิดเดียวกัน
::::: Comfort Zone > Learning Zone > Panic Zone = Success Goal
หากคุณพร้อมจะพาตัวเองออกจากพื้นที่สบายของคุณแล้ว คุณต้องวางแผนการเพื่อที่จะเรียนรู้เส้นทางนั้น และพร้อมเผชิญหน้ากับความกลัว หรืออุปสรรค
เมื่อคุณพร้อม สถานการณ์ที่คุณจะเจอ จะทำให้คุณเข้มแข็ง แกร่งขึ้น
แล้วเมื่อนั้น ความสำเร็จ ก็ไม่ได้อยู่ไหนไกลค่ะ :)
.

:D ใครเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่ต้องมาเรียน หรือมาทำงานในเมืองใหญ่บ้างคะ?
คุณจำวันแรกที่คุณต้องจากบ้านมา แบกเป้ หิ้วกระเป๋า ขึ้นรถเมล์ นั่งมอไซต์ ขี่เครื่องบิน มายังเมืองใหญ่ จะตัวเมืองหรือใดๆก็ตาม
จำความรู้สึกตอนนั้นได้มั้ย
เชื่อว่าหลายคน มีความประหม่า ความกลัวเกิดขึ้นในใจ
และเมื่อวันนึง ผ่านไป....
จำความรู้สึกที่คุณกลับไปบ้านอีกครั้ง ได้มั้ยคะ?
คุณรู้ตัวมั้ยคะว่า...คุณเปลี่ยนไปเป็นคนใหม่แล้ว :)
"เมื่อคุณได้ก้าวผ่านความกลัว  ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปจริงๆ"
.
.
.
.
.
ของแสดงความยินดีล่วงหน้า กับการก้าวเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ของคุณเพื่อมุ่งหน้า ทำตามเป้า...ที่เราเป็นคนเขียนมัน
.
สุธิดา พูลเอียด  ::: (สายยาว) :3
https://www.facebook.com/irichkoryah

ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็น...ไม่มีอะไร

"ยิ้มไว้ใจเย็นเย็นนน"
"งืม เก่งเหมือนกันนี่หว่า"
"ไม่เป็นไร ผิดนิดหน่อย แก้ไขได้"
"มันต้องมีทางออกดิวะ"
:3 วลีฮิตติดปากที่ตัวเราเองพูดกับตัวเองเสมอ เมื่อเจอสถานการณ์ต่างๆ :3
พูดเสร็จ ก็ยิ้มให้กับเรื่องเล็กๆ หรือข้อผิดพลาด พร้อมให้อภัยตัวเอง
แล้วก็ ตั้งใจ เปิดใจ แก้ไข เริ่มต้นใหม่ อีกครั้ง :)
.
.

.
"บางทีการเรียนรู้ที่จะหัวเราะใส่ตัวเอง แทนที่จะตำหนิในจุดอ่อนของตัวเราเอง มันทำำให้เรามีความสุขขึ้น เพราะที่สุดแล้ว ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบหรอก และไม่มีใครให้กำลังใจตัวเอง ได้ดีกว่าตัวเราเองเช่นกัน"
“To laugh at yourself is to love yourself.”
– ในการ์ตูน Mickey Mouse บอกมา –
.
.
แล้วเพื่อนๆละคะ :D
วันนี้ หัวเราะกับเรื่องเล็กๆ เปิ่นๆ โก๊ะๆ ของตัวเองบ้างรึยัง
>:o
#โหมดจันทร์หรรษา
Cr.koryahgrass

รักสบายจนไม่กล้าออกจากฝั่ง : ComfortZone

หลายคนมีความมั่นใจในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง  แต่ทำไม บางครั้งเรื่องที่น่ายินดี กับตัวเอง กลับมี ความกลัวเข้ามา ทั้งที่เรารู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว แต่กลับไม่มั่นใจเอาซะเลย  ให้ตายสิ! วันนี้ฉันมีประสบการณ์เรื่องนี้มาเล่าสู่กันฟัง และแน่นอน ฉันก็เป็นตัวละครในหนังชีวิตเรื่องนี้ด้วย -____-”

ลองอ่านดูค่ะ เผื่อว่าคุณจะได้แง่คิดอะไรกลับไป หรือใครกำลังเผชิญกับเหตุการณ์ลักษณะนี้อยู่

ฉันมีเพื่อนร่วมชั้นเรียน สมัยอยู่มหาวิทยาลัยด้วยกัน

ทำกิจกรรมร่วมกันมาตลอดเรียกว่าไปไหนไปกันเสมอ

แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันสัมผัสได้ จนถึงปัจจุบัน(เกือบ 10ปีละ)

ที่รู้จักกันถึงทักวันนี้ เธอมีความกังวล ขี้กลัวในสิ่งที่ไม่น่าจะกลัว  

อะไรวะ! ฉันก็งงนะ

แต่จากการที่ฉันรู้จักเธอ เธอเป็นคนมั่นใจในบางเรื่อง

และไม่มั่นใจในบางเรื่องเช่นกัน  

โดยเฉพาะการตัดสินใจจะทำอะไรสักอย่าง  

ความกลัว ที่จะถูกมองว่ามันไม่เหมาะ ไม่ควร ไม่ดี ไม่ ไม่ ไม่

จนลืมถามตัวเองกลับไปว่า

แล้วถ้ามัวแต่ปฏิเสธสิ่งที่ใช่สำหรับตัวเอง

แล้วทุกวันนี้อยู่กับ ความกลัว และกังวลแบบนี้  

จะหาความสุขให้กับชีวิตได้หรอ 

ถ้าคิดว่าอยู่กับความรู้สึกที่ไม่กล้าแม้แต่จะตัดสินใจ เลือก

ทั้งที่มโนสำนึกเราบอกอยู่แล้วว่า อะไร คือใช่ หรือไม่ใช่

ใครที่ควรจะเชื่อ หรือไม่เชื่อ แต่พอมีความกังวล ,

กลัวเข้ามามามีบทบาทมากกว่า มโนสำนึกเท่านั้นแหละ ทุกอย่างจอด!

ฉันไม่ได้จะบอกว่าให้เพื่อนฉันกล้า

หรือแสดงความมั่นใจในตัวเอง หรือทะนงในความเก่ง

หรือในสิ่งที่ตัวเองทำแล้วดี แล้วหลงระเริงแบบนั้น ไม่ใช่เลยค่ะ  ด้วยนิสัยกลัว กังวัลนี้หากแสดงออกมาจากจิตใจไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ จะดูเหมือนกลายเป็นคนถ่อมตัว ไม่ทะเยอทะยาน ใช่ค่ะเพื่อนของฉันคนนี้ เค้าเป็นแบบนี้จริงๆ  มันก็ส่งผลดีในส่วนของภาพลักษณ์นะคะ แต่มันจะมีความสุขรึเปล่า ถ้าเรามัวกังวลว่า มันจะดีมั้ย  จะดีจริงหรอ ไม่กล้า ไม่กล้าเดินออกไปเผชิญหน้า มัวแต่หลบอยู่หลังม่าน แล้วมานั่งเสียดายโอกาสที่เดินเข้ามาประชิดตัว แต่ไม่กล้าที่จะยื่นมา ออกไปสัมผัส แล้วสุดท้าย ก็มานั่งทุกใจภายหลัง

นั่นใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆรึเปล่า สำหรับฉันที่เฝ้ามอง และเดินอยู่ข้างหลังเพื่อนคนนี้ของฉันมา ตลอดเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา ฉันบอกได้เลยค่ะว่า 70/30 อะ! ให้เลย  70% ที่ปล่อยให้ชีวิต เดินตามน้ำไปเรื่อยๆ ทั้งที่มีฝั่ง มีแพ  มีรีสอร์ทให้หยุดพัก  มีคนรู้จักรักใคร่ ที่ส่งเรือมารับขึ้นฝั่ง  แต่กลับไม่กล้า , กลัว , กังวล  เฮ้ย!! เรือมารับเราจริงๆหรอ, มารับคนอื่นรึเปล่า (เอ็งลอยคออยู่คนเดียวทั้งอ่าว ) – -”  นี่มาระบายแล้วค่ะ 555 มันขัดใจ แต่ก็ทุกครั้งเพื่อนฉันจะตบท้ายคำว่า ก็เค้าเป็นเค้า  แต่วันดีคืนดี ก็กลับมาระบายความอึดอัดนั้นให้ฉันฟัง ซึ่งฉันก็เป็นผู้ฟังที่ดีค่ะ  สวดแทรก ทุกครั้ง (ย้ำว่า “สวด” แทรกนะคะ) ทุกครั้ง ที่มีช่องว่าง เพราะนั่นไม่ใช่ครั้งแรกในการระบายของเพื่อนฉันคนนี้  

จริงๆฉันก็แอบกังวลนะ ว่าการเขียนบทความของฉันถึงประสบกาณ์แต่ละจังหวะ จะเกี่ยวกับฉัน , เพื่อนหรือกับใครก็ตาม แต่มีฉันเป็นตัวละครในนั้น ฉันแอบกังวลเหมือนกันว่าใครจะหาว่าฉัน มาอวดความคิดรึเปล่า  แต่รู้มั้ยคะอะไรที่เป็นตัวทำลายความกังวลนั้น!! เพราะฉันเริ่มรู้วิธีการจัดการกับความกังวล หรือกลัว กระบวนการสมองของฉัน จึงพยายาม ขุดมโนสำนึก ออกมาเอาชนะทั้งหมด นั่นหมายถึงว่า  ถ้าเรารู้ว่าอะไรจริง หรือไม่  เหมาะรึเปล่า ถูก หรือผิด  ดีหรือชั่ว ได้ละก็  หัวใจของคนเรานี่ละค่ะ ที่จะเป็นปราการด่านสุดท้าย ที่จะตัดสินใจว่า อะไรควรทำ หรือไม่ควรทำ

ถึงตอนนี้….

ฉันแค่อยากจะบอกเพื่อนคนนี้ และคุณผู้อ่านว่า บางทีการที่เรากลัว จนทำให้กังวล ไม่กล้าที่จะเดินหน้า หรือหลุดออกมาจากกรอบเดิมๆ นั้น มันก็เป็นตัวฉุดรั้งเราได้เหมือนกัน

แล้วอะไรละที่จะทำให้เรากล้าที่จะเดินออกไปเผชิญหน้ากับสิ่งนั้น

“มโนสำนึก” ไงคะ สิ่งที่ฉันพูดไม่ได้แปลว่าฉันมีความเชี่ยวชาญหรือเก่งเรื่องจิตวิทยาจนถึงขนาดมาสอนเพื่อน หรือใครๆ แต่อาจเป็นเพราะ ฉันผ่านจังหวะชีวิตบางจังหวะที่มันไม่น่าให้อภัย  หรือเดินสะดุดล้มในจังหวะต่างๆอยู่บ่อยครั้ง 

แต่ฉันไม่ได้สะดุดล้มฟรีๆ นะคะ (ไม่ยอมเจ็บฟรีนะเฮ้ย!) ล้มที เจ็บที ค่ารักษาเยียวยา มันแพงกว่าที่ต้องใช้เงินรักษาอีกค่ะ เพราะมันคือ “ประสบการณ์”

ใช่ค่ะ! ไม่ว่าอะไรจะเลวร้ายแค่ไหน ประสบการณ์ของคนเราในแต่ละช่วงวัน วัย ย่อมแพง และสูงค่าเสมอ  แล้วถ้าเป็นประสบการณ์ที่เราเจอ แล้วพลาดพลั้ง มันยิ่งโคตรแพงกว่า ประสบการณ์ดีๆ ที่เราได้เจออีกนะคะ

ประสบการณ์ดีๆ อาจจะมีค่าควรน่าจดจำ

แต่ถ้าประสบการณ์แย่ๆ ก็อาจมีค่าควรค่า

แกการเก็บมารักษามัน เพื่อจะได้ไม่ให้เจ็บซ้ำ พลาดพลั้งอีก

ไม่ใช่หรอคะ ? ฉะนั้นแล้ว

เราออกมาจาก Comfort Zone กันดีกว่า

ที่ที่สบายที่สุด บางทีอาจจะกลายเป็นที่ที่ทำให้เรา หนักใจ

และหาความสุขที่แท้จริง อย่างที่ใจต้องการไม่ได้เลย ก็ได้นะคะ
————————————————————————-

ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยียน

สุธิดา พูลเอียด

ท้าทายอุปสรรค

"บางครั้งอุปสรรค ก็ต้องการท้าทายความสำเร็จ"

ชีวิตที่เรียบง่าย ในวันนี้ก็ใช่ว่าจะเจอแต่เรื่องดีๆที่ผ่านมา
การเงิน การงาน ครอบครัว ความรัก
กว่าที่จะที่จะผ่านไปได้มันไม่ใช่เล่นขายของ

ที่เบื่อแล้วจะเลิกเล่น
อยากเล่นก็มาเล่นใหม่
ถ้ามีเป้าหมายเรื่องการเงิน...
ถ้ามีเป้าหมายเรื่องการงาน...
ถ้ามีเป้าหมายเรื่องครอบครัว...
หรือถ้ามีเป้าหมายเรื่องความรัก...
.
เป้าหมายมันก็ต้องการความชัดเจน
เมื่อมีความชัดเจน เราก็จะเห็นเป้าหมายใกล้แค่เอื้อม
ความสำเร็จก็จะมีโอกาสไปถึง
แต่ก็นั่นละค่ะ
คู่แข่งเส้นทางสู่เป้าหมาย
คืออุปสรรค
..
จะยอมมัน ทั้งที่ยังไม่ได้สู้มัน
หรือจะเดินหน้า สู้มันให้สุดตัวให้สมกับความตั้งใจที่อยากให้ไปถึงเป้าหมาย
ก็แล้วแต่เราเลือก...
..
เพราะสุดท้าย เราก็ต้องยอมรับในผลลัพธ์ที่ตัวเอง "ลงมือทำ"
อยากได้เป้า...ก็ต้องเอาใจอุปสรรคหน่อยค่ะ
อุปสรรค มันต้องการอย่างเดียวค่ะ คือต้องการนักพยายาม
มาสู้กับมัน
และเมื่อมันเห็นถึงความพยายาม
มันจะยอมอ่อนให้เราเดินหน้า สู่จุดหมายที่เรายืนยันจะไปถึง
.....
;)
สุธิดา พูลเอียด